vrijdag 28 juni 2013

we might be dead tomorrow


I don't want to judge what's in your heart, but if you're not ready for love how can you be ready for life? How can you be ready for life?

zondag 23 juni 2013

verhuizen


Over twee weekjes verlaat ik mijn lieve kamer waar ik met veel plezier gewoond heb voor een nieuw huis. Ik ga in veel opzichten vooruit. Meer ruimte, huisgenoten, een schone keuken, een woonkamer, een balkon, minder huur, dichter bij het centrum en dichter bij veel van mijn vrienden. Ondanks dat doet het toch pijn in mijn hart mijn stulpje te moeten verlaten. Het is toch echt mijn plekje geworden waar ik me ongelofelijk thuis voel. Ik weet dat ik ditzelfde gevoel ook zal voelen als ik eenmaal op mijn nieuwe plekje ben gesetteld, maar toch. Ik zie op tegen het leeghalen van de volgeplakte muren met al mijn herinneringen en het inpakken van al mijn spulletjes.

zaterdag 22 juni 2013

zwart

foto: door mijzelf



Prachtig. Die lucht die voor haar ogen verschijnt wanneer ze uit haar dakraam kijkt. Het geeft haar een gevoel van warmte. Rood, geel, paars en blauw. Kleuren waarbij ze denkt aan die eerste kus, die eerste grote liefde en die eerste nacht die ze niet alleen doorbracht. Momenten waarop ze gelukkig was. Waar ze zichzelf volledig gaf en zichzelf letterlijk en figuurlijk blootstelde. Momenten die ze met volle emotie in haar dagboek beschreven had. En waarvan alleen de herinneringen nog aanwezig waren. Ja, het waren slechts nog herinneringen, want ze duurden stuk voor stuk niet lang. Het zag er telkens veelbelovend uit, maar ze zijn allemaal als een prachtige lucht voor haar ogen in stapjes verdwenen. Eerst verdwenen de gele tinten, en uiteindelijk was wat overbleef slechts donkerblauw. Althans, door haar eigen ogen beschreef ze het liever als zwart. De kleur van zinloosheid, mislukking en het einde. Het was haar gewoon niet gegund wist ze dan. Keer na keer had ze het opnieuw geprobeerd, maar inmiddels werd ze gek van de afloop van die liedjes. Zo ontwikkelde ze een afschuw voor al die mensen die haar vertelden dat haar tijden nog wel zouden komen, dat ze slechts pech had en dat ze gewoon getroffen was door een plaatselijke regenbui. Zelf wist ze het echt wel beter. Die lucht is slechts schijn vertelde ze hen dan, over een paar minuten is het voor je ogen verdwenen. Voorgoed.

dinsdag 4 juni 2013

roze rood oranje geel groen blauw paars

photo: weheartit

Ik kan je niet doorzien
Je bent als een regenboog voor me
Hoe dichter ik ook bij je kom
Het doet niet af aan de afstand die ik nog heb te gaan
Waar is je routebeschrijving?
Zal ik ooit aan het einde van je voeten staan?

zonnestralen op lichtgebruinde huiden

Dit ben ik in Budapest waar ik voor een week op vakantie was samen met mijn lieve studiegenootjes.

Followers