Over twee weekjes verlaat ik mijn lieve kamer waar ik met veel plezier gewoond heb voor een nieuw huis. Ik ga in veel opzichten vooruit. Meer ruimte, huisgenoten, een schone keuken, een woonkamer, een balkon, minder huur, dichter bij het centrum en dichter bij veel van mijn vrienden. Ondanks dat doet het toch pijn in mijn hart mijn stulpje te moeten verlaten. Het is toch echt mijn plekje geworden waar ik me ongelofelijk thuis voel. Ik weet dat ik ditzelfde gevoel ook zal voelen als ik eenmaal op mijn nieuwe plekje ben gesetteld, maar toch. Ik zie op tegen het leeghalen van de volgeplakte muren met al mijn herinneringen en het inpakken van al mijn spulletjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten